1. Պարզի՛ր, թե ընդգծված նույնանունները ո՞ր բառերի ձևերն են:
Ուզում էր`հրի(բրդել), դուրս հանի տղային, բայց ուժը չէր պատում:
Հրի(կրակի) լեզվակները մոտենում էին, իսկ հրշեջները դեռ չէին երևում:
Ժամանակին(հնում) Անի քաղաքում մի հզոր իշխան կար:
Ամեն ինչ որ ժամանակին(ճիշտ պահին) անի, փորձն արդյունավետ կլինի:
Երազում էր(ցանկանում էր) տեսնել այդ երկիրը:
Երազում էր(քնի մեջ) տեսել այդ երկիրը:
2. Տրված դարձվածքներով նախադասություններ կազմի՛ր:
Աչքերով ուտել, խելքը ուտել, լույս աշխարհ գալ, գիշերը ցերեկ անել, գլխի ընկնել, ծակուծուկ մտնել:
Հյուրերին ժպտում էր, բայց զայրույթից աչքերով ուտում էր Գիքորին:
Նա այդ քայլին չէր գնա, եթե ընկերները խելքը չուտեին:
Տղայի լույս աշխարհ գալուն երկար էր սպասել:
Հայրն աշխատում էր գիշերը ցերեկ արած:
Ուշ գլխի ընկավ, որ կատակում էին:
Նա ամեն ծակուծուկ մտել էր և լավ տեղեկացված էր:
3. Տրված արտահայտություններից յուրաքանչյուրով երկու նախադասություն կազմի՛ր` դրանք գործածելով
ա) ուղիղ իմաստով,
բ) որպես դարձվածք:
Ձեռքով անել, աչքը մտնել, ձեռք մեկնել, (ինչ-որ բանի) տակ մտնել:
Ընկերուհուն հեռվից ձեռքով էր անում:
Մերենան փչացել էր և ստիպված աշխատանք ձեռքով էր անում:
Աչքը ճանճ մտավ:
Լավ գործով աչքս մտավ:
Նա ձեռք էր մեկնում նեղության մեջ գտնվողին:
Ձեռքը մեկնեց, որ խաղող քաղի:
Վարպետը մտավ մեքենայի տակ, որ կարգավորի:
Փոքր տարիքից հոգսի տակ էր մտել:
Լրացուցիչ աշխատանք (տանը)
1. Տրված արտահայտություններից յուրաքանչյուրով երկու նախադասություն կազմի՛ր` դրանք գործածելով
ա) ուղիղ իմաստով,
բ) որպես դարձվածք:
Ձեռք բերել, աչքից ընկնել, լույս տեսնել, հացը ցամաք ուտել:
Հորեղբայրը փոքր հողակտոր էր ձեռք բերել:
Ձեռքը բերեց դեպի հացամանը ու ետ քաշեց:
Աչքից հատիկներով արցունքներն ընկնում էին նամակի վրա:
Սուտը բացահայտելուց հետո գործընկերը աչքից ընկավ:
Լույս տեսավ Թումանյանի «Հեքիաթների ժողովածուն»:
Քարանձավի վերջում փոքրիկ լույս տեսավ:
Բանվորը լուռ հացը ցամաք ուտում էր:
Եթե ջարդած արձանիկը տեսնեին’ հացը ցամաք կույտեր:
2. Տրված դարձվածքները գրի՛ր հոմանիշ բառերի և արտահայտությունների փոխարեն և անհրաժեշտ փոփոխություններ արա՛:
Համեմատի՛ր տրված ու ստացված տեքստերը:
Աչքդ է մտնում, ցավին ուրիշ դարման է գտել, խելքը գնում է (ուշքն ու միտքն իրենը չէ), թուրը աջ ու ձախ կտրում է, աչքի չընկնեն, իր կաշվից վախեցող, կողքով անցնեն:
Մարդուն դուր է գալիս անտեսանելի դառնալու գաղափարը, ու նա մտածածը հեքիաթի է վերածում անտեսանելի դարձնող գլխարկի, անտեսանելի մարդու մասին: Իսկ բնությունն այդ խնդրին այլ լուծում է գտել: Նա ներկում է իր ստեղծած էակներին, պաշտպանական գունավորում է տալիս, որ թշնամիները նրանց չնկատեն: Բնության մեջ դա ամեն քայլափոխի երևում է: Անապատային գորշ դեղնավուն գույնն ունեն անապատի կենդանիների մեծ մաս` և՛ սարդը, և՛ որդը: Հյուսիսի ձյունածածկ հարթավայրերում ապրող կենդանիներին էլ` լինի դա բևեռային արջ, որ ձյան ֆոնի վրա նրանք չնկատվեն:
Մարդու խելքը գնում է (ուշքն ու միտքն իրենը չէ), անտեսանելի դառնալու գաղափարը, ու իր կաշվից վախեցող, մտածածը հեքիաթի է վերածում անտեսանելի դարձնող գլխարկի, անտեսանելի մարդու մասին: Իսկ բնությունն այդ ցավին ուրիշ դարման է գտել: Նա ներկում է իր ստեղծած էակներին, պաշտպանական գունավորում է տալիս, որ թշնամիները նրանց կողքով անցնեն:: Բնության մեջ դա ամեն քայլափոխի աչքդ է մտնում : Անապատային գորշ դեղնավուն գույնն ունեն անապատի կենդանիների մեծ մաս` և՛ սարդը, և՛ որդը: Հյուսիսի ձյունածածկ հարթավայրերում ապրող կենդանիներին էլ` լինի դա բևեռային արջ, որ թուրը աջ ու ձախ կտրում է,ձյան ֆոնի վրա նրանք աչքի չընկնեն: